قولتلك مش امى …….
دى تبقى مرات ابويا ….انا امى اتوفت وانا عندى 10 سنين ساعتها بابا اتجوز وقالى هجبلك ماما تكون احن من مامتك الحقيقة عليك بس جبلى حاجة تانية خالص
كانت بتقعد تضربنى وتحذرنى لو قولت لبابا هتحر/قنى وفى مرة اتجرأت وقولتلة ساعتها اتخانق معاها وبعدها جاتلة سفرية تبع شغلة وسابنى معاها ساعتها كانت بتحرقنى وتقولى قولتلك متقولش لحد بعدها اكتشفنا انها مش بتخلف
فكرت انها كدا هتبقى حنينة عليا وتحبنى بس بالعكس بقت اسوء وفضلت على الحال دا لغايت اما بقى عندى 20 سنة تخيلى عشر سنين بتعذب ومقدرش اتكلم عشان متحرقش وفى الوقت دا بقوا يقلولى اتى عملت حاجات
وانا احلف انى معملتش كدا ومن ضمن الحاجات اللى عملتها انى كنت بكسر البيت وبخرج بليل وبرجع الصبح وكل دا لما بفوق مش بفتكر حاجة لغايت.
اما ودونى لدكتور وقال انى عندى انفصام فى الشخصية رفضت انى اتعالج ومكنتش شايف ان دا مرض بالعكس كنت شايف ان الشخصية التانية دى بتعمل حاجات انا مقدرتش اعملها وبقيت اتواصل انا وهو وسيبت البيت
وعشت هنا وابويا كان حاسس بالذنب انوا ساب مراتة تعمل فيا كدا فكتبلى كل شركاتة تقريبا بس عارفة لما عرفت مفرحتش انا كنت محتاجة هو مش محتاج شركاتة بعدها قرر انوا يجوزنى واحدة تاخد بالها منى يمكن تقنعنى اتعالج
لتكملة القصة اضغط الرقم 14 في السطر التالي
